Γιατί ψυχανάλυση;

Γιατί επέλεξα να ασχοληθώ με την ψυχανάλυση; Θα προσπαθήσω αρχικά να απαντήσω στο ερώτημα με μία ψυχαναλυτική οπτική. Σύμφωνα με την δεύτερη θεμελιώδη υπόθεση της ψυχανάλυσης, κάθε απόφαση που λαμβάνουμε εκτελεί ένα σκοπό και έχει δύο στόχους: α)την ικανοποίηση συναισθηματικών αναγκών β)την αποφυγή κάποιου φόβου. Σε κάθε περίπτωση τα κίνητρα παραμένουν ασυνείδητα, οπότε για να είμαι ειλικρινής θα έπρεπε να απαντήσω με ένα ''δεν ξέρω''. Μπορώ όμως να κάνω διάφορες υποθέσεις.

Η πρώτη θεμελιώδης υπόθεση της ψυχανάλυσης ισχυρίζεται ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αυτό συνεπάγεται ότι δεν είναι τυχαίο με ποιο ταίρι θα ταιριάξουμε, ποιο επάγγελμα θα διαλέξουμε, σε ποιο σχολείο θα στείλουμε τα παιδιά μας, αν θα έχουμε λίγους φίλους ή πολλούς, αν θα είμαστε σπάταλοι ή όχι, ο τρόπος εν ολίγοις που έχουμε μάθει να αποφεύγουμε τους φόβους μας και να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας.

Όλα αυτά σχετίζονται άμεσα με την προσωπικότητά μας, η οποία έχει διαμορφωθεί κυρίως στα πρώτα χρόνια της ζωής μας και είναι αυτή που μας κάνει διαφορετικούς. Υπάρχουν αρκετά είδη προσωπικότητας (ψυχαναγκαστικές, ναρκισσιστικές, σχιζοηδείς, καταθλιπτικές, δραματικές και πολλές άλλες τις οποίες θα αναλύσω αλλού), συνήθως όλοι έχουμε απ' όλα, ενώ σε κάποιον υπερισχύει κάποια, σε κάποιον άλλον υπερισχύει κάποια άλλη. Αυτό κάνει την προσωπικότητά μας αρκετά περίπλοκη αλλά και πλουσιότερη.

Το κάθε είδος προσωπικότητας έχει διαφορετικούς φόβους και διαφορετικές ανάγκες, ενώ ο κάθε ένας από εμάς έμαθε να τις ικανοποιεί με διαφορετικό τρόπο. Αν για παράδειγμα υπερισχύουν ανάγκες εξουσίας είναι πολύ πιθανό να διαλέξω ένα επάγγελμα στο οποίο θα ασκώ ή θα μου ασκούν εξουσία, ενώ το ταίρι που θα διαλέξω ενδεχομένως να είναι αρκετά εξουσιαστικό ή υποτακτικό. Αν υπερισχύουν ανάγκες για θαυμασμό, είναι πιθανό να κάνω ένα επάγγελμα που θα μου προσφέρει αναγνώριση και να διαλέξω έναν υποστηρικτικό σύντροφο. Αν υπερισχύουν ανάγκες αλτρουισμού θα κάνω ένα επάγγελμα προσφοράς στην κοινωνία ενώ θα διαλέξω ένα σύντροφο ο οποίος θα μπορεί να σταθεί σε μια ισότιμη σχέση.

Συγκεκριμένα για το επάγγελμα του ψυχοθεραπευτή υπάρχει το εξής ψυχαναλυτικό σλόγκαν . Ο θεραπευτής είναι ο πιο πεπειραμένος άρρωστος, σου δίνει αυτό που είχες πάντα και σου παίρνει αυτό που δεν είχες ποτέ.